Onze favoriete circulaire minister Sophie Hermans komt weer eens met “klimaatplannen”. En zoals we van haar gewend zijn, zijn het plannen waar niemand op zit te wachten. Behalve dan misschien de CO2 zelf, die daar smakelijk om staat te gniffelen in de atmosfeer.
De opdracht lijkt simpel: we moeten minder CO2 uitstoten om de wereld te redden van een bloederige dood. Veel minder. En snel ook, want 2030 tikt vrolijk door. Volgens het Planbureau voor de Leefomgeving is de kans dat we die doelstelling halen een schamele 5 procent. Paniek! Je zou denken: tijd voor stevige actie. Maar wat doet Hermans? Die komt aanzetten met een PowerPoint vol luchtkastelen.
Het paradepaardje? BECCS. In mensentaal: we flikkeren hout in een oven, vangen de CO2 die eruit komt op en stoppen dat ergens onder de grond. Een techniek die overigens niet eens bestaat.
Niet dat dat Hermans tegenhoudt. Terwijl elke wetenschapper met een greintje zelfrespect zegt dat deze techniek nog mijlenver van de realiteit verwijderd is. En dat het minstens zoveel CO2 uitstoot als olie en gas. Maar ach, zolang je het verpakt in leuke termen, lijkt het wat. En dan hebben we het nog niet eens over het feit dat we massaal bossen moeten kappen voor een systeem dat niemand kan uitleggen, niemand vertrouwt, en niemand kan bouwen. Kortom: het klimaat brandt, en Hermans gooit er een fikse stapel boomstammen bovenop.
In de nieuwste aflevering van Hofstad & Land vraagt Rutger Castricum aan Sophie Hermans waarom ze het klimaatakkoord gebruikt als onderzetter voor haar smoothie. Wéér een kabinetsplan dat nergens op slaat.
Gelukkig is het bijna zomer. Kunnen we tenminste nog genieten van het broeikaseffect.
