In het pittoreske Bocholtz dreigt het lokale dierenverblijf van Danny na 45 jaar de nek omgedraaid te worden door de gemeente. De reden? Er zouden te veel beestjes op zijn woonadres rondlopen. Klinkt als een administratief akkefietje, maar voor Danny voelt het alsof z’n kern eruit wordt gerukt. “Ze horen bij het gezin”, zegt hij geëmotioneerd. “Er wordt zo makkelijk gedaan over dieren. Wij hebben ze grootgebracht met de fles.”
Maar de gemeente ziet het anders: volgens hen is Danny illegaal een dierentuin aan het runnen. Ze beweren zelfs dat hij dieren fokt. Onzin, vindt Danny. “Je ziet het: één dromedaris kan geen baby’s krijgen, toch?”, zegt hij droog. “Het is gewoon een uit de hand gelopen hobby, dankzij mijn vrouw natuurlijk.” Hobby of niet, de gemeente heeft er schoon genoeg van en dreigt met een dwangsom van 33.000 euro als de dieren, waaronder paarden, kat-achtigen en die dromedaris, niet op kort termijn verdwijnen.
En dus komt de onvermijdelijke vraag: waar moeten de dieren heen? Asiel? Danny kijkt alsof er voor zijn ogen een moord wordt gepleegd. “Ik denk dat die morgen voor het gemeentehuis staan”, zegt hij strijdlustig. Een telefoontje en afspraak met de burgemeester zou nog redding kunnen bieden, maar of Danny er vertrouwen in heeft? “Nee.”